Rozdział 36

Na wprost jechał rozpędzony samochód, który w ostatniej chwili wykręcił i nas wyminął. Odetchnęłam z ulgą i mocniej ścisnęłam rękę mojego chłopaka. On objął mnie ramieniem i mocno do siebie przytulił.
-Przepraszam.- powiedział ledwo słyszalnie brunet.
-Zamieńmy się. -zaproponował Horan. Zamienili się miejscami i gdy Austin usiadł koło mnie z tyłu, mocno go przytuliłam.
-Ja nie chciałem..-jąkał się.
-Cii... ja wiem, nic nie mów. -wyszeptałam i uśmiechnęłam się niemrawo do przyjaciela. Reszta drogi minęła spokojnie do momentu powrotu do domu.
-Żartujesz sobie?! -krzyczała moja siostra, jak mniemam na Harrego.
-Uspokój się. Ja tylko rzuciłem luźną aluzję.-tłumaczył się loczek. Po cichu weszliśmy do wnętrza domu, ale wciąż nie ujawniając naszej obecności.
-Myślałam, że mnie kochasz, że zależy Ci na mnie.. -ściszyła trochę głos.
-Kotku, oczywiście, że kocham..-jednak dziewczyna na to zaczęła energicznie kręcić głową.

-Gdyby tak było to nie proponowałbyś mi luźnego związku. -...- przyznaj się, że nie chcesz tego dziecka i sprawa będzie jasna. -wydukała i słychać było, że powstrzymuje łzy. Spojrzałam na Nialla. On też był zaniepokojony tą rozmową.
-To nie tak.. -tłumaczył się chłopak.
-Skończmy to. Nie ma sensu tego ciągnąć. -rzuciła stanowczo Kaja, a ja wtedy nie wytrzymałam.
-Stop! Nie możecie tak tego skończyć! -powiedziałam wpadając do kuchni jak burza.
-Alex.. -zmieszał się loczek. -wróciliście..-dodał i spojrzał na moją bliźniaczkę.
-Harry powiedz jej to samo co mi. -zaproponowałam. Dziewczyna spojrzała na mnie zdziwiona.-powiedz o co tak na prawdę chodzi..
-Alex daj spokój. To jest ich sprawa. -zareagował Nialler ciągnąc mnie do salonu.
-Nie!- zaprotestowałam. -oni muszą być razem.
-Kochanie odpuść. -ciągnął uparcie Irlandczyk.
-Ale... -zaczęłam lecz blondyn nie dał mi skończyć.
-Chodź, dostałaś sms'a. -zmienił temat i pociągnął mnie do salonu. Zdążyłam tylko dodać "powiedz jej" i zostałam wyprowadzona z pomieszczenia. Sprawdziłam kto napisał i ścisnęło mnie w żołądku.

Cześć słonicę. Dowiedziałem się, że twoja choroba wróciła..Bardzo mi przykro. Wiem, że pewnie nie chcesz mnie znać, ale chciałbym Cię o coś zapytać. Wiem też, że masz chłopaka, ale czy nie chciałabyś mojej pomocy? Przechodziłem już przez to i wiem jak Niallowi będzie ciężko. Chciałbym pomóc i tobie i jemu. Źle zachowałem się ostatnio. Pozwól mi to naprawić. Twój A.

Zaśmiałam się sama do siebie. Czy on uważa, że się zgodzę? Jest żałosny. Niall poszedł z Austinem na taras, a ja wpatrywałam się w treść wiadomości. Niespodziewanie do domu wpadł Zayn, Louis i Liam.
-Hej ludzie! -krzyknął Malik i rzucił się na sofę.
-Nie musisz krzyczeć. -zauważył Hazz wychodząc z kuchni. Wykorzystałam chwilę nieobecności Nialla i chciałam pójść do siostry, ale Boski Horan jak zawsze musi mieć oczy dookoła głowy..
-Daj im spokój. -upomniał mnie, a ja tupnęłam nogą jak naburmuszone dziecko. Blondyn tylko się zaśmiał i objął mnie ramieniem. -Nie możesz wiecznie ingerować w ich związek. -powiedział chłopak i ucałował mój policzek.
-Coś się stało, że Harry wyszedł bez słowa? -zdziwił się Lou. -Pokłócili się? -zagadywał. Ja tylko kiwnęłam głową na zgodę. -Może pójdę za nim?
-Jakbyś mógł Lou. -poprosiła Kaja stojąc w progu kuchni. Chłopak podszedł do niej, pocałował ją w czoło i wyszedł z mieszkania. Wszyscy patrzyli na Kaję, a ona nie wiedziała jak się zachować.
-Ktoś głodny? -wypalił nagle Niall, a ja podziękowałam mu w duchu. Od razu wszyscy podnieśli ręce oprócz mnie i mojej siostry. -to zamawiamy pizzę! -zarządził blondyn i ruszył po telefon. Chciałam podejść do Kai, ale zrobiło mi się słabo. W ostatniej chwili złapałam się przechodzącego obok mnie Ausa. Chłopak zaskoczony obrotem spraw wziął mnie na ręce i zaniósł na huśtawkę.
-Alex wszystko dobrze? -pytała zatroskana dziewczyna. Cały świat mi wirował, a co chwilę miałam wrażenie, że zemdleję.
-Wszystko dobrze, nie mówcie Niallowi. -poprosiłam błagalnym głosem. Kaja przestała na moją prośbę, ale jeśli to się powtórzy to wiezie mnie do szpitala.. ta jej nadopiekuńczość..
#Kaja#
Cholera! Na śmierć zapomniałam o chemii! Przecież ona musi jak najszybciej przyjąć chemię!
-Aus możesz zanieść ją do jej sypialni? -poprosiłam przyjaciela.
-Nie przesadzaj siostra. Dam radę dojść do łóżka. -rzuciła blondynka i chciała wstać, ale runęła jak długa na ziemię.
-Właśnie widzę. -skwitowałam patrząc na nią z politowaniem. Malik pomógł Collinsowi z podniesieniem Alex. Z racji, że Horan zawołał Austina to Zayn zaniósł ją do sypialni.

-Dzięki Maliczek. -powiedziała i pocałowała go w policzek.
-Nie ma sprawy. Jak wy sobie poradzicie przez te 3 miesiące? -spytał, a ja całkowicie nie rozumiałam o co mu chodzi.
-Ale jak przez 3 miesiące? -zdziwiłam się. Chłopak zmieszał się i próbował wymigać od odpowiedzi, ale mu to nie wyszło.
-No dobra! Mamy 3 miesięczną trasę. Wyjeżdżamy po weekendzie. -wyjaśnił, a ja spojrzałam na siostrę. Miałyśmy na ustach to samo pytanie i bez wypowiedzenia go odpowiedziałyśmy "nie". Mulat zwinnie ewakuował się z pokoju.
-Dlaczego on mi nic nie powiedział. -zapytała retorycznie Alex.
-To potem! -ocknęłam się. -Jest bardzo ważna sprawa. -zaczęłam patrząc niepewnie na bliźniaczkę.-Twoja choroba postępuje coraz bardziej i jest tylko jeden sposób, żeby spróbować ją zatrzymać. Musisz poddać się chemioterapii. -powiedziałam niepewnie. Alex patrzyła na mnie jak na idiotkę.
-Marny żart. -stwierdziła pełna spokoju. -na prawdę bardzo marny.
-Kochanie.. to jedyne wyjście.- tłumaczyłam i wtedy do jej oczu napłynęły łzy.
-Ty tak na poważnie? -wydukała, a mnie ścisnęło za serce. -Kaja ja nie chcę... nie zgadzam się.-szlochała.
-Alex.. -powiedziałam cicho, ale ona mi przerwała.
-Nie! I nawet nie waż się powiedzieć o tym Niallowi. -zagroziła, a ja głośno westchnęłam.
-Sądzisz, że pozwolę Ci od tak odejść bez walki? -rzuciłam patrząc jej prosto w oczy. Dziewczyna nie wiedziała co powiedzieć. -Porozmawiam z Henrym, jeśli będzie inna możliwość to skorzystamy, ale jeśli zostanie tylko chemia to, przykro mi, ale będę musiała zmusić Cię do tej terapii. Jeśli nie sama to z Niallem. -wytłumaczyłam. Blondynka całkowicie się nie spodziewała takich słów. Patrzyła na mnie z ogromnym zdziwieniem, ale też i żalem.
-Nie zrobisz mi tego..-stwierdziła, ale dość niepewnie.
-Nie pozwolę Ci odejść. -zakończyłam i położyłam się na łóżku.
-A jak z Tobą i Harrym? -zapytała po długiej chwili milczenia.
-Nijak... nie wiem czego on ode mnie oczekuje i czy dalej chce.. no wiesz.. żebyśmy byli razem.- wyznałam przymykając lekko oczy. -o co Ci chodziło z tym, żeby powiedział mi to co Tobie?
-Dzisiaj przed przyjściem do Ciebie na górę rozmawiałam z nim i ... uważam, że on sam powinien Ci to wyjaśnić. -wyznała patrząc na mnie. Westchnęłam cicho i się podnosiłam.
-Idziesz ze mną do salonu? -spytałam siostrę. Ona zaprzeczyła ruchem głowy i okryła się kołdrą. Weszłam do salonu gdzie siedzieli wszyscy, łącznie z Harrym i Louisem, i zajadali pizzę.
-O Kaja! Chodź jeść. -Austin poklepał miejsce obok siebie.
-Dzięki, ale ja nie powinnam tego jeść. Wezmę sobie coś z kuchni. -zauważyłam i ruszyłam dalej. Zrobiłam sobie kanapki i usiadłam w salonie na wprost Stylesa.
-Cieszycie się na te 3 miesiące? -pytałam dokładnie obserwując reakcję Harrego. Chłopak prawie zakrztusił się colą. Prychnęłam pod nosem i odwróciłam wzrok od loczka.
-Skąd wiesz? -zapytał zielonooki.
-Mało istotne skąd wiem.. Ważniejsze jest to, że Ty nawet o tym nie wspomniałeś. -rzuciłam oschle.
-Kiedy twoim zdaniem miałem to zrobić?! Jak się kłóciliśmy czy jak nie chciałaś ze mną gadać?!-krzyknął odstawiając talerz na stolik.
-Skoro tak Ci źle to po cholerę jeszcze to ciągniesz?! -rzuciłam i spojrzałam na niego. Z jego oczu można było wyczytać ból, złość, smutek i jeszcze coś czego nie mogłam zidentyfikować.

-Domyśl się. -powiedział już spokojniej. Miałam go dość. Odechciało mi się nawet jeść.
-Harry powiedz w końcu co jest twoim problemem? Bo ja całkowicie Ciebie nie rozumiem. Określ się w końcu. -powiedziałam i wstałam z miejsca. Chciałam iść do swojego pokoju, ale Styles mi na to nie pozwolił. Pociągnął mnie na swoje kolana i zachłannie pocałował. Po długiej chwili odsunęłam go od siebie i spojrzałam mu w oczy.
-Sądzisz, że jeden pocałunek wszystko załatwi? -spytałam z kpiną.
-Wiem, że nie, ale brakuje mi Ciebie. Nie chce się z Tobą kłócić. Chcę żeby było jak dawniej. -mówił delikatnie dotykając mojej dłoni.
-Nigdy już nie będzie jak dawniej. Harry za kilka miesięcy będziemy rodzicami i nic już tego nie zmieni.-dopiero po chwili przypomniałam sobie, że chłopcy o niczym nie wiedzą.
-Jesteś w ciąży?! -wypalił Liam, a oczy miał jak pięciozłotówki.
-Tak, jestem. -powiedziałam próbując oswobodzić się z objęć loczka, ale to było niemożliwe. Mocno oplótł mnie ramionami w talii i trzymał bardzo blisko siebie.- Puść mnie do cholery! -syknęłam wyrywając się.
-Nie i przestań się wyrywać, bo zacisnę uścisk. -rzucił całkowicie spokojnie patrząc mi w oczy.
-Jesteś idiotą! -skwitowałam i przestałam się wiercić.
-Gdzie jest Alex? -spytał nagle olśniony Niall.
-Zasnęła. Ona musi teraz wypoczywać. -wyjaśniłam i uśmiechnęłam się do niego. -A co z waszą konferencją dzisiaj? -zapytałam patrząc przelotnie na wszystkich prócz Harrego.
-No właśnie.. mamy za 3 godziny ten wywiad. -zauważył Liam. -Dalej to jest aktualne, tak? -upewnił się.
-Jasne, tylko nie wiem co mam im powiedzieć, skoro z tą dziewczyną -wskazał na mnie - nie da się rozmawiać!- jęknął Hazz, a ja spojrzałam na niego jak na debila.
-Ze mną nie da się rozmawiać?! To Ty masz jakiś niezrozumiały pogląd na rzeczywistość! Za cholerę nie wiem o co Ci chodzi! Chcesz ze mną zerwać czy co?! -rzuciłam z jadem w głosie.
-Pierdolisz głupoty. -zaśmiał się zielonooki, a we mnie aż wrzało. Nienawidzę, gdy ktoś do poważnych spraw podchodzi żartobliwie.
-Śmieszy Cię to? -syknęłam.
-Dobra, przestańcie się kłócić! -zareagował Louis. -Nie mogę słuchać jak wy się żrecie.
-To zrób coś z nim. -powiedziałam bez uczuć.
-Harry na pewno spytają Cię o zaręczyny.. Odpowiesz, że jesteście zaręczeni i planujecie ślub, tak? -zapytał, ale bardziej retorycznie. -Zapytają też o dziecko, bo raczej mają już te informację, i co wtedy?
-Powiedzmy, że to dziecko kogoś innego. -zaśmiał się Zayn, za co oberwał od Liama.
-To jest dobry pomysł. -powiedział Harry, a ja wybuchłam.
-Pojebało was?! Nie możecie tak powiedzieć! -zaprotestowałam. -Dobrze wiecie, że to dziecko Harrego i nie mam zamiaru kłamać wszystkim, że tak nie jest tylko dlatego, że ten idiota nie umie zachować się jak facet! -rzuciłam, wyrwałam się chłopakowi i uciekłam do swojego pokoju. Nie mogłam uwierzyć, że on coś takiego powiedział. Chce zrobić ze mnie dziwke?! Wkurzona usiadłam na parapecie i patrzyłam przez okno. Miałam ogromny mętlik w głowie.  To wszystko mnie wykańczało. Kłótnia z Harrym, ciąża i ta choroba Alex. To mnie przerastało.
-Kaja mogę?  -usłyszałam cichy głos mojej siostry.
-Tak, chodź. -odparłam i poklepałam miejsce obok siebie. Dziewczyna usiadła i oparła głowę o moje ramię.
-Damy radę, prawda? -spytałam. Starałam się żeby mój głos był pewny i stabilny, ale mi to nie wyszło.
-Pewnie! Radziłyśmy sobie z gorszymi problemami i damy radę teraz. -zapewniała mnie. Na jakiś czas zamilkła. -On nie chciał tego powiedzieć. Źle go zrozumiałaś. -spojrzałam na nią zdezorientowana.
-Bronisz go? -zdziwiłam się. -jak inaczej miałam go zrozumieć?
-Harry się martwi i...
-Alex..-przerwałam jej. -to,  wbrew pozorom, bardzo prosta sprawa. Harry nie chce być teraz ojcem i tyle. On sam jest jeszcze dzieckiem dlatego nie potrafi zachować się jak należy. Ja nie będę naciskać. Ułatwię mu to i z nim zerwe. -wyjaśniłam i spojrzałam na pierścionek.
-Popełnisz ogromny błąd.. Nie oszukujmy się. Ty kochasz Hazze, a on Ciebie. Po prostu boi się, że prasa Cię zniszczy. Boi się tego jak sobie poradzisz z nagłym atakiem paparazzi. -wyjaśniła. Nie sądziłam, że to może go tak niepokoić. Spojrzałam siostrze w oczy. - Postaraj się go zrozumieć. I pomiń ten ostatni pomysł Zayna. -poradziła ciągnąc mnie za rękę do salonu. Starałam się zachować spokój i nie okazywać jakichkolwiek uczuć. Tym razem przydały się lekcje z aktorstwa. Usiadłam obok Louisa.
-Kaja przepraszam za tamto. -zaczął Malik patrząc mi prosto w oczy.
-Spoko.. przyzwyczaiłam się do waszych głupich pomysłów.  -odpowiedziałam. Miało to zabrzmieć łagodniej, starałam się... W pokoju panowała napięta atmosfera i zdawałam sobie sprawę, że to moja wina. Spojrzałam na Alex i Nialla. Musiałam jakoś mu powiedzieć o leczeniu. Ma prawo o tym wiedzieć, ale z drugiej strony Alex mnie zabije jak mu coś powiem. To takie skomplikowane.
-Kaja do cholery czy zaczniesz mnie w końcu słuchać?! -krzyknęła dziewczyna i rzuciła we mnie poduszką.
-Przepraszam. Co mówiłaś?
-Czy pojedziemy z nimi na ten wywiad? -powtórzyła poirytowana moim brakiem skupienia.
-Jeśli chcesz to jedź, ja zostanę w domu. -rzuciłam patrząc w podłogę.
-Pojedź z nami, proszę. -usłyszałam ten cudowny, ochrypły głos. Zdziwiona spojrzałam na loczka. Brunet patrzył na mnie z nadzieją. Nie tylko ja byłam zdziwiona jego spokojem i łagodnym tonem.
-Po co mam jechać? -zapytałam cały czas patrząc mu w oczy.
-Bo Cię potrzebuje. To ważny wywiad i chciałbym, żebyś była przy mnie. -wyjaśnił, a mnie zatkało. Wydukałam tylko ciche "okej" i siedziałam wpatrując się w Stylesa. Zielonooki uśmiechnął się do mnie i niepewnie poklepał miejsce obok siebie.  Wahałam się nad tym, ale w rezultacie przesiadłam się do chłopaka i mocno w niego wtuliłam.
-W końcu! Jak wy się kłócicie to trzeba uważać na latające takerze. -zaśmiał się Nialler i objął ramieniem blondynkę. Dziewczyna spojrzała na niego z pogardą i się odsunęła. Chłopak spojrzał na nią zdziwiony.
-Coś nie tak? -spytał Irlandczyk.
-Nie.. wszystko zajebiście. Pięknie i genialnie. -rzuciła z ironią. -szkoda tylko, że nawet nie wspomniałeś o trasie.

-Chciałem Ci o tym powiedzieć podczas gdy Kaja z Harrym będą u jego rodziców.  -tłumaczył się.
-Nie ważne.  Jedziemy? -spytała ignorując blondyna.
-Tak. -odparł Louis i gdy moja siostra poszła się ubierać, dodał. -No to znów się zaczyna.




__________________________
Mamy kolejny rozdział.
Za wszystkie błędy przepraszamy, ale pisane na telefonie.
Co stanie się na wywiadzie?
Czy Alex pogodzi się z Niallem?
Co wydarzy się u rodziny Harrego?

Zapraszamy na kolejny rozdział. ;*
10 komentarzy =next ♥ /Alex&Kaja